Termin: 27 lutego - 6 marca 2026

• wolnych miejsc: 6

Wylot z Krakowa, Wrocławia lub Berlina (do wyboru) w piątek, 27 lutego, powrót w piątek, 6 marca 2026.

Gran Canaria to kraina kanionów, to niesamowite krajobrazy, sceneria jak na 'Dzikim Zachodzie'. I bogactwo ścieżek i szlaków do jazdy w stylu enduro. Teren bardzo skalisty i wymagający technicznie.

W programie 6 dni jazdy w stylu enduro po najlepszych ścieżkach tej pięknej i egzotycznej wyspy. Wyjazd ma charakter enduro, tzn. skupimy się przede wszystkim na zjazdach (w trudnym technicznie, skalistym terenie), a na podjazdach będziemy się wspomagać busem. Nie będą to jednak trasy typowo zjazdowe, bo zawierają one wiele odcinków podjazdowych, a także podejścia. Orientacyjne proporcje to: 70% zjazdy / 30% podjazdy.

Poziom trudności

Kondycja:		(średnio trudna)	Trasy o długości pomiędzy 35 a 55 km dziennie; na podjazdach będziemy się wspomagać busem, tym niemniej każdego dnia suma podjazdów (i podejść) wyniesie pomiędzy 500 a 1000 m w pionie. Trasy w przeważającej części zjazdowe, orientacyjne proporcje to: 70% zjazdy / 30% podjazdy
Technika jazdy:		(poziom 4+)	Trasy o charakterze enduro, w wymagającym, skalistym terenie - dla zaawansowanych.

Zakwaterowanie i wyżywienie

Naszą bazą wypadową na Gran Canarii, skąd będziemy eksplorować okolicę, będzie leżąca nad oceanem, na południu wyspy, miejscowość Maspalomas.

Zakwaterowanie w apartamentach (tzn. mieszkaniach wakacyjnych z kuchnią i łazienką; apartamenty 4-osobowe, każdy z nich z 2 sypialniami dwuosobowymi, z oddzielnymi łóżkami).

Wyżywienie - we własnym zakresie. W apartamentach będziemy mieć do dyspozycji w pełni wyposażoną kuchnię, tak więc można stołować się zarówno w restauracjach, "na mieście", jak też gotować samodzielnie. Zazwyczaj śniadania jemy w apartamencie, a na kolacje wychodzimy do różnych knajp, na miasto.

Przelot

Wylot z Krakowa, w piątek, 27 lutego, o 6:45 (Ryanair, lot bezpośredni), powrót w piątek, 6 marca - lądowanie w Krakowie o 18:30.

Dostępne są również loty z Wrocławia (Wizzair, wylot 13:45, powrót 1:15) i z Berlina (Eurowings, wylot 7:10, powrót 18:15). Szczegóły odnośnie lotów (a także parkingów przy lotnisku) przekażę zainteresowanym osobom mailem.

Alternatywnie, można też wybrać lot z Warszawy (lub innego lotniska), ale z przesiadką, aczkolwiek ta opcja ma sens głównie jeśli nie planujesz zabierać własnego roweru, tylko wypożyczyć go na Gran Canarii. Odpowiednią kombinację lotów można znaleźć np. przy pomocy wyszukiwarki Skyscanner.

Bilety na samolot nie są ujęte w cenie wyjazdu, należy je kupić we własnym zakresie.

Rowery

Ze względu charakter podłoża i tras, najodpowiedniejszym typem roweru do jazdy po ścieżkach i szlakach Gran Canarii jest full enduro lub all-mountain o skoku 150-160mm, z nowoczesną, progresywną geometrią, solidnymi, odpornymi na przebicia i przecięcia oponami i regulowaną sztycą.

Rower można zabrać własny - koszt przewozu roweru w samolocie, w przypadku Ryanair, wynosi 570 zł (łącznie, w obie strony), w przypadku Eurowings jest to 100 euro. Rower można zapakować do kartonu (takiego, w jakich są one dostarczane do sklepów), albo za ok. 250-300 zł można wypożyczyć profesjonalną torbę Evoc Bike Bag Pro. Poradnik odnośnie pakowania roweru znajdziesz na blogu 1Enduro: "Rower w samolocie - w co i jak się spakować?"

Jest również możliwość wypożyczenia roweru na miejscu, na Gran Canarii, choć wybór rówerów MTB w tamtejszej wypożyczalni jest ograniczony. Z tego, co jest dostępne, do jazdy enduro najlepiej nadaje się lekki elektryk Specialized Turbo Levo SL Comp Carbon (rocznik 2023, koła 29", amortyzacja przód: Fox 36 Rhythm 160 mm, tył: Fox Float X Performance 150 mm, hamulce: Sram Code RS (4-tłoczkowe) 200/200 mm, napęd: Sram GX Eagle 1x12). Wypożyczenie na 6 dni kosztuje 294 euro (ok. 1250 zł).

Alternatywnie, dostępny jest również Specialized Epic 8 Evo Comp (rocznik 2023, rama: carbon, koła 29", amortyzacja przód: Fox 34 Performance 130 mm, tył: Fox Float Performance 120 mm, hamulce: Sram Code Bronze (4-tłoczkowe) 180/180 mm, napęd: Sram GX Eagle 1x12). Wypożyczenie na 6 dni kosztuje 228 euro (niecałe 1000 zł).

Koszty

Koszt udziału w wyjeździe (wpisowe) to 1700 zł - w tej cenie zawarte jest 6 dni jazdy z opieką przewodnika.

Dodatkowe, nie ujęte w tej cenie koszty to:
- zakwaterowanie w apartamentach 4 os. - ok. 350-400 euro/os. (rozliczenie wg kosztów rzeczywistych, do podziału pomiędzy uczestników)
- przelot - ceny biletów się zmieniają, więc jeśli chcesz upolować je w dobrej cenie, to trzeba to śledzić na bieżąco (orientacyjna cena to ok. 1200 zł w sumie, w obie strony)
- transport roweru w samolocie (w przypadku Ryanair jest to 570 zł - łącznie, w obie strony, w przypadku Eurowingsa 100 euro)
- ...albo wypożyczenie roweru na Gran Canarii (od 228 euro za 6 dni, czyli ok. 1000 zł)
- wyżywienie (na Gran Canarii ceny w supermarketach, jak i w restauracjach są podobne jak w Polsce)
- oraz koszty przejazdów busem, do tras (w sumie ok. 160 euro, w tym również transfer z i na lotnisko - wg kosztów rzeczywistych, do podziału pomiędzy uczestników)

Program wyjazdu

Jeździmy przez pełne 6 dni pobytu (tj. od soboty do czwartku włącznie), natomiast w dniu przylotu i dniu wylotu zostawiamy sobie czas na relaks i zajęcia pozarowerowe.

Wycieczki będą miały charakter całodziennych, epickich tripów po górach ze znaczącą przewagą zjazdów nad podjazdami. Na podjazdach będziemy się wspomagać busem - orientacyjne proporcje to: 70% zjazdy / 30% podjazdy i podejścia.

Każdego dnia schemat będzie wyglądał podobnie: o 9 rano przyjadą po nas busy, do których zapakujemy się z rowerami. Wywiozą nas one wysoko w góry, wgłąb wyspy, na Pico de las Nieves - 1949m n.p.m., najwyższy szczyt Gran Canarii). Stamtąd będziemy zjeżdżać w różnych kierunkach, na wszystkie strony wyspy, tak żeby zobaczyć i zakosztować jazdy w różnych jej częściach, bo Gran Canaria jest bardzo(!) zróżnicowana pod względem krajobrazów, szaty roślinnej i rodzaju podłoża, i nie bez powodu określa się ją mianem "kontynentu w miniaturze".

Charakter tras

Trasy, którymi będziemy jeździć mają w przeważającej części charakter zjazdowy. Są to bardzo długie, prawdziwie epickie zjazdy - mają po kilkanaście, a nawet po dwadzieścia kilka kilometrów(!) - i to nie licząc wszelkiego rodzaju dojazdówek. Odpowiednio duże jest też przewyższenie, bo jazdę najczęściej zaczynać będziemy na 1949 m n.p.m. (Pico de las Nieves), albo niewiele niżej, a kończyć na poziomie oceanu. Każdy z takich zjazdów, prowadzących po skalistych, wąskich, technicznych singletrackach, zajmuje po kilka godzin - żeby uświadomić sobie ich skalę, warto wiedzieć, że sam wyjazd busem na Pico zajmuje 1 godz. 20 min.! Z tego względu, każdego dnia, zrobimy "tylko" jeden zjazd - na więcej nie starczyłoby ani sił, ani czasu, bo i tak jazdę będziemy kończyć późnym popołudniem (do apartamentów wracamy zwykle ok. 18:00, podczas gdy zmrok na Gran Canarii, w marcu zapada ok. 19:30).

Opisując trasy, które będziemy robić, używam słowa "zjazdy", co jest jednak pewnego rodzaju skrótem myślowym, bo tak naprawdę są to epickie, całodzienne tripy po górach, tyle że ze znaczną przewagą zjazdów nad podjazdami. Oprócz zjazdów, trasy zawierają bowiem również wiele krótszych lub dłuższych podjazdów i podejść. Będą również kilku lub kilkunastokilometrowe odcinki dojazdowe asfaltem, wzdłuż wybrzeża. Ze względu na to, zdecydowanie zalecam zabranie na Gran Canarię zwykłego kasku otwartego, ew. z odpinaną szczęką, a nie pełnego, full-face.

Trasy na Gran Canarii w zdecydowanej większości mają charakter naturalny, tzn. są to typowe, górskie ścieżki (szlaki piesze), bez sztucznych elementów jak hopki czy bandy. Wiele odcinków jest wolnych i technicznych, wymagających precyzyjnej linii przejazdu i aktywnej pracy ciałem, stosunkowo mniej jest natomiast odcinków łatwiejszych, o gładkim podłożu, gdzie można rozwinąć większą prędkość i cieszyć się flowem.

Charakter terenu, rodzaj podłoża

Gran Canaria jest wyspą pochodzenia wulkanicznego i praktycznie cała jest bardzo górzysta. Wyspa ma kształt zbliżony do koła, z najwyższym szczytem, Pico de las Nieves (1949m n.p.m.), ulokowanym mniej więcej pośrodku, od którego promieniście rozchodzą się kaniony zwane barrancos.

W południowej części wyspy (tam gdzie będziemy stacjonować), jak również po stronie zachodniej, podłoże jest w przeważającej części bardzo skaliste, kamieniste i suche. Pod kołami mamy więc albo litą skałę, albo bardzo suchą, pylistą ziemię z dużą ilością kamieni - zarówno osadzonych w podłożu, jak i luźnych, o każdej wielkości. Wulkaniczne skały mają bardzo ostre krawędzie i są bogato urzeźbione, przez co zmuszają do starannego wyboru linii przejazdu i nie wybaczają błędów - upadki są bolesne, bo skały są ostre i bardzo nieprzyjemne w kontakcie (chociaż zorientowani w temacie twierdzą, że jeśli ma się do wyboru polecieć w skałę, albo w kaktusa, to lepiej jednak w skałę ;)

Z kolei północna część wyspy (gdzie również zajrzymy i pojeździmy przez jeden lub dwa dni) jest zupełnie inna - dużo bardziej zielona, nierzadko spowita w chmurach i mgle. Odmienny jest też charakter podłoża - nie jest ono tam aż tak bardzo skaliste, za to bardziej ziemiste i gliniaste. Łatwiej tam znaleźć gładkie, flowowe ścieżki, choć z drugiej strony, ze względu na wilgoć, potrafi tam być ślisko.

Scenerię i ogólny charakter terenu fajnie pokazuje poniższy filmik - to te same szlaki, po których jeździmy, więc po powrocie z Gran Canarii na pewno rozpoznasz i przypomnisz sobie wiele z tych miejsc :)

A jeśli chcesz coś bardziej "autentycznego", to zobacz klipy, zmontowane przez uczetników naszego ubiegłorocznego wyjazdu:

Pierwsze 2 filmiki fajnie oddają scenerię, natomiast trzeci dobrze pokazuje jaki "endurowpierdol" serwują trasy na Gran Canarii (przy czym, ulewa i to koszmarne, klejące błocko, które w pewnym momencie pojawia się na filmie, to nie są typowe warunki na Gran Canarii - znacznie częściej solidnie przygrzewa słoneczko i na trasach jest raczej dużo kurzu i pyłu niż błoto).

A jeśli chcesz bardziej szczegółowo przyjrzeć się trasom i zobaczyć je w całości, to tutaj parę przejazdów zarejestrowanych podczas naszego wyjazdu w 2023 r.

Dla kogo? Poziom trudności

Ze względu na wymagające, skaliste podłoże i charakter tras, po których będziemy jeździć, wyjazd jest adresowany do osób zaawansowanych, jeżdżących w stylu enduro i mających doświadczenie w jeździe po górskich szlakach i ścieżkach, np. w Beskidach, Sudetach czy w Alpach, albo miejscówkach takich jak Finale Ligure, lub Enduro Trails w Bielsku Białej i Szczyrku, Trasy Enduro Srebrna Góra, czy też Rychlebskie Ścieżki (przy czym nie mam na myśli tras typu flow, lecz trasy czerwone i czarne, o charakterze zbliżonym do naturalnych, górskich ścieżek).

Trasy na Gran Canarii są zróżnicowane, ale generalnie dość wymagające. Ich poziom trudności odpowiada trasom czerwonym  i czarnym 

Aby sprawnie się poruszać i mieć przyjemność z jazdy, wymagane jest, by każdy z uczestników miał dobrze opanowane i czuł się swobodnie na szlakach o skalistym i kamienistym podłożu, o trudności odpowiadającej trasom czerwonym , oraz przynajmniej częściowo zjeżdżał w terenie odpowiadającym trudnością trasom czarnym

Jeśli nie masz pewności czy czy tamtejsze trasy będą dla Ciebie odpowiednie, to zadzwoń lub napisz do mnie (tel. 500 575 311, e-mail: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. ) - postaram się doradzić.

...i jeszcze parę słów o Gran Canarii

Gran Canaria jest należącą do archipelagu Wysp Kanaryjskich wyspą na Oceanie Atlantyckim, położoną ok. 200 km na północny zachód od wybrzeży Afryki. Jest to górzysta wyspa pochodzenia wulkanicznego, najwyższy szczyt - Pico de las Nieves osiąga wysokość 1949 m n.p.m. Od usytuowanego w centralnej części wyspy szczytu promieniście rozchodzą się kaniony zwane barrancos.

Klimat Gran Canarii jest określany mianem "wiecznej wiosny" - z umiarkowanymi temperaturami (przez cały rok), dużą ilością dni słonecznych oraz rzadkimi i nieregularnymi opadami. Niezależnie od pory roku mamy tu niemalże gwarancję dobrej pogody. W zimie temperatury na wybrzeżu, w ciągu dnia wahają się w granicach 20-25 stopni (wyżej, w górach jest oczywiście nieco chłodniej), a woda w oceanie ma ok. 18 stopni. Deszcz należy do rzadkości, nawet w zimie statystycznie przypadają tu tylko 3 dni w miesiącu kiedy spada ponad 1 mm deszczu na metr kwadratowy. Opady są więc rzadkie, choć kiedy już wystąpią, potrafią być gwałtowne i obfite.

Do tego dochodzi jeszcze zależność klimatu od topografii wyspy. Gran Canaria dzieli się klimatycznie na dwie, bardzo od siebie różne połowy - północno-wschodnia część jest nieco chłodniejsza i bogatsza w opady, podczas gdy część południowa i zachodnia jest zdecydowanie bardziej sucha, cieplejsza i nasłoneczniona. My będziemy mieszkać w Maspalomas - na samym południu :)

Te różnice klimatyczne pomiędzy północną a południową częścią wyspy mają też swoje odbicie w szacie roślinnej. Na suchym południu roślinność jest uboższa - występują sukulenty (rośliny przystosowane do życia w warunkach ograniczonej dostępności wody) np. kaktusy, opuncje, agawy, aloes. Północna część wyspy jest natomiast dużo bardziej zielona, roślinność jest bujna, występują też gęste lasy wawrzynolistne.

Gran Canaria bywa nazywana "kontynentem w miniaturze". W ciągu jednego dnia można tu jeździć w kilku różnych strefach klimatycznych i związanych z nimi piętrach roślinności, które na północy wyspy wyglądają zupełnie inaczej niż w części południowej! Wystarczy odjechać parę kilometrów od zurbanizowanego i zabetonowanego wybrzeża, w górę, wgłąb wyspy, by znaleźć się w zupełnie innym świecie. Pięknym, egzotycznym, dzikim. Kaktusy, agawy, opuncje... - pełna egzotyka!